Ποιος είναι ο κίνδυνος του μπιζέλι και πώς να σώσει την καλλιέργεια;

Κάθε κηπουρός που αναπτύσσει τα μπιζέλια στην πλοκή του, είναι πιθανό να συναντήσει ένα κοινό παράσιτο όπως το bruchus. Ονομάζεται επίσης μερικές φορές σπόρους μπιζελιού, δίνοντας έμφαση στην αγάπη του σκαθαριού σε αυτόν τον πολιτισμό. Η κύρια βλάβη προκαλείται από τις προνύμφες που τρέφονται με θρεπτικά φασόλια - αυτά είναι τα φυτά, ενώ οι ενήλικες προτιμούν τη γύρη των λουλουδιών. Ένα σίγουρο σημάδι της "εργασίας" του Bruchus είναι οι μικρές τρύπες στους καρπούς των μπιζελιών που εμφανίζονται κατά την αποθήκευση.

Γνωρίστε το έντομο

Bruchus ανήκει στην οικογένεια σπόρων σκαθαριών, η οποία στα Λατινικά ονομάζεται Κολεόπτερα. Έχει μικρές διαστάσεις: το μήκος του σώματος των ενηλίκων στη φάση ανάπτυξης ενηλίκων είναι συνήθως 0,4-0,5 mm.

Στη φωτογραφία του bruchus, κάτω από τη μεγέθυνση, 11-μελές κεραίες και 2 ζεύγη ποδιών είναι ορατά, τα πρώτα από τα οποία είναι στραμμένα προς τα εμπρός, και τα υπόλοιπα - πίσω.

Το σώμα του σκαθαριού καλύπτεται με μικρές γκρι τρίχες, αν και το ίδιο το μαύρο. Τα πόδια και οι κεραίες διαφέρουν σε χρώμα: είναι μερικώς κίτρινα, συχνά με κοκκινωπή απόχρωση. Το κεφάλι του bruchus είναι σχετικά μικρό. Το προνόμιο προστατεύεται από μια ασπίδα, και στην ελάτρα αυτού του σκαθαριού υπάρχουν λευκές κηλίδες που μοιάζουν με σχήμα σταυρού. Αυτό το ειδικό μοτίβο είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του bruchus από άλλα μυλόπετρα.

Το κεφάλι του σκαθαριού έχει επιμήκη σχήμα, που το κάνει να μοιάζει με βρουκέλαιο. Στην αγγλική γλώσσα, το έντομο ονομάζεται "σκώρος μπιζέλι" (σκώρος μπιζελιών), το οποίο είναι λανθασμένο από την άποψη της βιολογικής ταξινόμησης ...

Η ζωή του Bruchus

Ο Bruchus είναι σκαθάρι του οποίου η νότια πατρίδα με ένα ζεστό κλίμα έγινε η ιστορική πατρίδα του. Αλλά σήμερα είναι ένα κοσμοπολίτικο έντομο που έχει εγκατασταθεί με επιτυχία στα εδάφη όλου του κόσμου όπου καλλιεργείται το αγαπημένο του φαγητό, τα μπιζέλια. Ο βιότοπος έχει αλλάξει, σύμφωνα με τους βιολόγους, λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων, οι οποίες έφεραν το bruchus από την ήπειρο στην ήπειρο, μαζί με τα όσπρια.

Αυτό το είδος μπορεί να ονομαστεί "μονογαμωμένο" στην επιλογή των τροφίμων, αν και επίσης διασκορπίζονται σε εδάφη με αποθέματα καλλιεργειών παρόμοια με τα μπιζέλια: φασόλια, βίκος, ρεβύθια, φακές, φασόλια κλπ. Αλλά το θηλυκό bruchus δεν βάζει ποτέ τις προνύμφες τους τρώγοντας φρούτα, σε αυτά τα φυτά. Επομένως, αυτό το παράσιτο δεν απειλεί άλλα όσπρια, σε αντίθεση με τα μπιζέλια.

Χειμώνας

Ο Bruchus, εξαιτίας της νότιας του προέλευσης, δύσκολα μπορεί να ανεχτεί τους παγετούς του χειμώνα. Στην κεντρική Ρωσία και τις γειτονικές χώρες, οι προνύμφες και τα σκαθάρια περιμένουν για δυσμενείς καιρικές συνθήκες σε μονωμένους αχυρώνες, αποθήκες, σιταποθήκες, περιμένοντας τον ήλιο της άνοιξης να ζεσταθεί ο αέρας. Κρύβονται σε γωνίες, ρωγμές του δαπέδου ή των τοίχων.

Σε περιοχές με θερμότερο κλίμα, η εικόνα είναι διαφορετική: τα σκαθάρια αφήνουν τα μπιζέλια στους φθινοπωρινούς μήνες. Για το χειμώνα, ο bruchus επιλέγει πεσμένα φύλλα, σανό και άχυρο για καταφύγιο. Ορισμένα άτομα μάλιστα πηγαίνουν κατευθείαν στα χωράφια, ξεφεύγοντας από την κρύα θραύση στα φυτικά υπολείμματα που έχουν απομείνει μετά τη συγκομιδή.

Ένα νέο στάδιο στη ζωή του Bruchus αρχίζει στα τέλη Απριλίου-Μαΐου, όταν τα σκουλήκια εγκαταλείπουν τα καταφύγιά τους, πετούν γύρω.Προτιμούν περιοχές που είναι καλά φωτισμένες από τις ακτίνες του ήλιου: κήποι, χωράφια, κήποι, δασικές ζώνες. Μόνο ένα μέρος του επιβλαβούς οργανισμού πέφτει στις περιοχές όπου καλλιεργούνται τα μπιζέλια, μαζί με το υλικό φύτευσης: τα περισσότερα έντομα πετούν εδώ ψάχνοντας για φαγητό μετά το χειμώνα. Bruchus τρέφονται με γύρη και σωματίδια από πέταλα λουλουδιού μπιζελιού.

Το ροδακινί είναι πολύ ευαίσθητο στις καιρικές συνθήκες. Προσπαθεί να μπει μέσα στο λουλούδι, όπου ο άνεμος δεν την ενοχλεί.

Οι Bruchus είναι πολύ θερμόφιλα πλάσματα. Ως εκ τούτου, είναι ιδιαίτερα δραστήριοι σε ζεστό και ηλιόλουστο καιρό. Αν αρχίσει να βρέχει, κρύβονται από τον καιρό ανάμεσα στα φύλλα και τα πέταλα και περιμένουν να τελειώσει η βροχή.

Το προσδόκιμο ζωής των σκώρων των μπιζελιών εξαρτάται από τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής. Έτσι, στις νότιες περιοχές ζει μέχρι 3 χρόνια, και στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη δεν υπερβαίνει το 1 έτος, επειδή είναι πολύ δύσκολο για τα άτομα να επιβιώσουν παγετούς.

Αναπαραγωγή

Σε περιοχές με ζεστό κλίμα, ο χρόνος ωοτοκίας των θηλυκών αυγών Bruchus αρχίζει τον Ιούνιο. Στα εύκρατα και βόρεια γεωγραφικά πλάτη, αυτή η περίοδος επανέρχεται περίπου ένα μήνα αργότερα. Για να δημιουργηθεί η τοιχοποιία, ένας σκαθάρι μπιζελιών προσπαθεί να επιλέξει τα μεγαλύτερα φυτά, με καλά αναπτυγμένους μίσχους που εκτείνεται σε ύψος.

Τα σκαθάρια που ψάχνουν τα μπιζέλια πετούν συχνά 3 χλμ.

Το θηλυκό αποδίδει τα αυγά στην επιφάνεια του φυτού χρησιμοποιώντας μια ειδική μάζα με υγρή και κολλώδη σύσταση. Μια τέτοια σύνθεση παράγεται σε ένα σκαθάρι σε ειδικούς αδένες. Στην ατμόσφαιρα, η μάζα στεγνώνει γρήγορα, σχηματίζοντας μια κρούστα μικρής διαμέτρου, δύσκολο να διακρίνεται με γυμνό μάτι. Κάτω από ένα τέτοιο προστατευτικό καταφύγιο είναι ένα αυγό επιμήκους ελλειπτικού σχήματος, βαμμένο σε πορτοκαλί χρώμα. Οι μικροσκοπικές διαστάσεις του δεν υπερβαίνουν τα 0,5 mm. Το αυγό είναι τόσο σταθερά στερεωμένο στην επιφάνεια του μπιζελιού που δεν μπορεί να σχιστεί από τη δυνατή βροχή και τον άνεμο.

Η εμφάνιση προνυμφών από ένα αυγό θα λάβει χώρα 8 έως 12 ημέρες μετά τη δημιουργία της τοιχοποιίας.

Ο Bruchus είναι πολύ παραγωγικός. Το θηλυκό είναι σε θέση να βάλει 70 - 200 αυγά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Σε ένα φυτό, ο αριθμός τους μπορεί να φτάσει τα 35, αλλά όταν γεννιούνται οι προνύμφες, καθένας από αυτούς κατέχει χωριστό φασόλι.

Bruchus larva

Bruchus στα μπιζέλια βλάπτει τις φυτεύσεις, είναι σε κατάσταση προνύμφης. Στους πρώτους κύκλους της ανάπτυξής του, έχει κοκκινωπό κορμό με τρία ζεύγη ποδιών. Σχετικά με αυτό είναι ένα σχέδιο παρόμοιο με το γράμμα "H". Καθώς πλησιάζει τον μετασχηματισμό στην φάση των νεογνών, συνοδεύεται από γέμιση, η προνύμφη αποκτά ένα παχύ και καμπύλο σχήμα και το σώμα της γίνεται μια σκιά λευκού χρώματος.

Οι προνύμφες Bruchus δίνουν προτίμηση στους ώριμους και αποξηραμένους σπόρους μπιζελιών. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των περισσότερων παρασίτων που επιτίθενται φυτεύσεις φασολιών.

Τα μπιζέλια πρέπει να τροφοδοτούν μια έντονα αναπτυσσόμενη προνύμφη. Τρώει κοτυληδόνες της, τελικά μεγαλώνει μέχρι 6 mm σε μήκος. Όταν ο μελλοντικός bruchus αφήνει το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά καταφύγιο του - εξαρτάται από τις κλιματικές συνθήκες του περιβάλλοντος. Στις νότιες περιοχές, η προνύμφη λίγο μετά την παύση της ανάπτυξής της αφήνει τα δημητριακά με τη μορφή ενηλίκων, ενώ σε περιοχές με κρύο κλίμα μένει στο χειμώνα για να προστατευθεί από επιβλαβείς παγετούς. Αυτή η σύνεση δεν παρέχει μόνο την εξαίρετη επιβίωση των προνυμφών του Bruchus και την αύξηση του πληθυσμού, αλλά και την εκτεταμένη επανεγκατάσταση στις κοντινές περιοχές όπου εισάγονται με τα μπιζέλια.

Μέσα στα φασόλια, η προνύμφη λαμβάνει αυτό που χρειάζεται για να αναπτύξει: ένα καταφύγιο από εξωτερικούς κινδύνους και τρόφιμα. Στα μπιζέλια, εμφανίζεται ολόκληρος ο κύκλος μετασχηματισμού σε ενήλικα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι προνύμφες καταφέρνουν να ρίξουν αρκετές φορές. Όταν έρθει η ώρα να μετατραπεί σε χρυσαλλίδα, γογγυλεύουν στο φασόλι, αφήνοντας το τελευταίο φράγμα - το κέλυφος μπιζελιών. Η όλη ανάπτυξη της προνύμφης διαρκεί περίπου 1,5 μήνες.

Dolly και Bruchus imago

Το μέγεθος του κουταβιού δεν διαφέρει από την προνύμφη ενηλίκων - 0,5-0,6 mm.Στην εμφάνιση, είναι ήδη εντελώς παρόμοια με το imago - το τελικό στάδιο της ανάπτυξης, αλλά εξακολουθεί να είναι σε ένα μπιζέλι. Την εποχή της αναγέννησής της στο imago, θα χρειαστούν τρεις εβδομάδες.

Υπό ευνοϊκές συνθήκες, οι ενήλικες εγκαταλείπουν προσωρινά το σπίτι τους στα μέσα Αυγούστου ή το φθινόπωρο. Για να γίνει αυτό, το σκαθάρι τσαλακώνει το κέλυφος μπιζέλι, αφήνοντας μια τρύπα σε αυτό, το οποίο αργότερα μαυρίζει. Η διάμετρος της είναι μόνο 0,3 mm.

Εάν ο bruchus αισθάνεται την προσέγγιση του κρύου καιρού, τότε μένει στο καταφύγιο του για το χειμώνα.

Bruchus ως γεωργικό παράσιτο

Οι προνύμφες Bruchus προκαλούν τεράστια ζημιά στην καλλιέργεια. Οι έρευνες από αγρονόμους έδειξαν ότι εάν μολυνθούν, τα μπιζέλια που έχουν συγκεντρωθεί χάνουν το 35% της κανονικής τους μάζας. Αλλά η βλάβη των κόκκων του μπιζελιού δεν τελειώνει ούτε εκεί: τα φασόλια που πλήττονται σημαντικά χάνουν το ποσοστό βλάστησης τους και ακόμη και καθίστανται ακατάλληλα για κατανάλωση από τον άνθρωπο και τα ζώα. Το γεγονός είναι ότι τα περιττώματα των προνυμφών Bruchus περιέχουν το αλκαλοειδές καναρδίνη, το οποίο είναι μια τοξική ουσία για τα θηλαστικά. Οι συνέπειες της χρήσης του δηλητηριάζουν το σώμα.

Τρόποι μάχης

Εάν εμφανιστούν bruchuses στην περιοχή, τότε θα πρέπει να προσεγγιστεί αμέσως μια λύση στο πρόβλημα. Αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες ενάντια σε αυτό το παράσιτο δεν υπάρχουν - θα χρειαστείτε "βαρύ" πυροβολικό με τη μορφή χημικών (εντομοκτόνα). Οι αγροτεχνικές μέθοδοι που μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως προληπτικά μέτρα θα βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου μόλυνσης και στην πρόληψη της επαναμόλυνσης.

Ειδικά εργαλεία

Το διάλυμα karbofos που παρασκευάζεται με ρυθμό 60 g ανά 10 λίτρα νερού κάνει καλή δουλειά με τον πληθυσμό των bruchus που έχουν επιλέξει τα μπιζέλια που φυτεύτηκαν. Η προκύπτουσα σύνθεση ψεκάζεται με ανθοφόρα φυτά. Μια θεραπεία δεν θα είναι αρκετή - θα χρειαστείτε τρεις διαδικασίες που πραγματοποιούνται με μια διαφορά μιας εβδομάδας. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το γενικό εντομοκτόνο "Aktara", το οποίο, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις, μειώνει τον αριθμό των πυρήνων του μπιζελιού κατά 4 φορές.

Στη γεωργία, εκτός από τον ψεκασμό μπιζελιών με εντομοκτόνα, εφαρμόστε:

• απολύμανση με αέριο.
• επεξεργασία αποθήκευσης.
• τη χρήση φαρμάκων που βασίζονται σε υδρογόνο φωσφόρο (υποκαπνισμός).

Τα χημικά παρασκευάσματα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πολύ προσεκτικά λόγω της υψηλής τοξικότητάς τους, έτσι ώστε η καλλιέργεια να είναι ασφαλή για κατανάλωση μετά την επεξεργασία των φυτών. Επίσης, για το λόγο αυτό, κατά την εφαρμογή χημικών ουσιών, πρέπει να ακολουθείτε αυστηρά τις οδηγίες και τις προφυλάξεις ασφαλείας.

Ένας άλλος ειδικός τρόπος αντιμετώπισης του bruchus είναι να παγώσει τα μπιζέλια και τα άλλα όσπρια σε καταψύκτη. Ο κόκκος δεν μπορεί να επιβιώσει χαμηλές θερμοκρασίες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, κατά την αποθήκευση της σοδειάς στο σπίτι, συνιστάται η τοποθέτησή της στον καταψύκτη για 2 εβδομάδες και με την έναρξη σταθερών θερμοκρασιών κάτω από το νερό, τοποθετήστε το στο μπαλκόνι ή στο δωμάτιο χωρίς θέρμανση. Πριν μαγειρεύετε τα φασόλια, τα θερμαίνετε μόλις στους 60 ° C.

Πρόληψη

Για να μειώσετε σημαντικά τον κίνδυνο μιας δέσμης στις φυτείες μπιζέλια, πρέπει να ακολουθήσετε ορισμένους κανόνες:

1. Παρατηρήστε την εναλλαγή καλλιεργειών μεταβάλλοντας τον τόπο προσγείωσης.
2. Επιθεωρήστε προσεκτικά τους σπόρους και φυτέψτε μόνο υγιείς.
3. Εάν είναι απαραίτητο, τα μπιζέλια, χαλαρώστε και γονιμοποιήστε το έδαφος.
4. Μετά τη συγκομιδή, αφαιρέστε όλα τα υπολείμματα των φυτών και τα υπολείμματα των φυτών.
5. Βγάλτε το έδαφος βαθιά το φθινόπωρο.

Για να ελέγξετε τα φασόλια για λοίμωξη, πρέπει να βουτήξετε τα μπιζέλια σε ένα διάλυμα χλωριούχου νατρίου. Εκείνοι που επιπλέουν στην επιφάνεια του δεν μπορούν να φυτευτούν.

Το Bruchus είναι ένα παράσιτο που προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στο μπιζέλι και καθιστά την καλλιέργεια ακατάλληλη για κατανάλωση. Για να αποφευχθεί αυτό, είναι σημαντικό να αντιμετωπιστούν προσεκτικά οι σπόροι, οι κανόνες για τη φροντίδα του χώρου. Εάν έχει ήδη συμβεί μόλυνση, ο αγώνας θα είναι αποτελεσματικός με τη βοήθεια χημικών ουσιών.