ด้วงแคร็กเกอร์หรือหนอนผีเสื้อ - ศัตรูพืชหลักของพืชสวนมีลักษณะอย่างไร

Nutcracker Beetle ได้ชื่อมาจากเสียงต้นฉบับที่ทำให้เมื่อกระโดด ตัวอ่อนของแมลงชนิดนี้เรียกว่าแตกต่าง - หนอนดักแด้ ชื่อนี้เป็นชื่อของชาวบ้านและได้รับเนื่องจากโครงสร้างพิเศษของร่างกาย - ในลูกน้ำแคร็กเกอร์มันมีความยาวมากและมีแผ่นปิดที่มันวาว แมลงขนาดเล็กเหล่านี้ถือว่าเป็นศัตรูพืชที่ร้ายแรงและสามารถคุกคามการตายของพืชพันธุ์ที่สำคัญ วิธีการรับรู้ "ศัตรู"?

ลักษณะ

แคร็กเกอร์สำหรับผู้ใหญ่เป็นแมลงขนาดกลางหรือใหญ่ความยาวลำตัวจะแตกต่างกันระหว่าง 1-75 มม. ร่างของเขาแบนและเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า Elytra ค่อนข้างแข็งในกรณีส่วนใหญ่สามารถเห็นร่องเจาะที่พวกเขาตามกฎพวกเขามีเงาโลหะ สีของกระเทาะเปลือกจะแตกต่างกันและขึ้นอยู่กับชนิดย่อยของแมลง - ในร่างกายบางชนิดมีสีดำหรือสีน้ำตาลสม่ำเสมอส่วนสีอื่น ๆ บน pronotum และรูปแบบที่ประกอบไปด้วยจุดสีลายหรือลวดลาย นอกจากนี้ยังมีสปีชีส์เขตร้อนที่มีสีที่โดดเด่นที่สุด - ร่างกายของแมลงดังกล่าวถูกทาสีด้วยสีซาตินที่จับใจ: สีส้ม, สีแดง, สีเหลือง, สีฟ้า, สีเขียว, ฯลฯ

ดังที่เห็นในภาพร่างของแคร็กเกอร์บางครั้งถูกปกคลุมด้วยขนและเกล็ดขนาดเล็ก ส่วนหัวซึ่งอยู่ประมาณหนึ่งในสามของร่างกายถูกดึงเข้าไปใน pronotum เธอมีดวงตากลมเล็กและเสาอากาศแต่ละคู่แบ่งออกเป็น 11 ส่วน ปีกมีการพัฒนาที่ดี มีขายาวสามคู่ทุกชนิดเดินกรงเล็บที่ขา
ความผิดปกติของด้วงแคร็กเกอร์เป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นจากหน้าอกกลางและ prothorax นี่เป็นกลไกการกระโดดชนิดหนึ่งที่ช่วยให้แมลงเกลือกกลิ้งในเวลาที่เหมาะสม เมื่อด้วงหันหลังกลับไปยังพื้นผิวใด ๆ มันจะโค้ง prothorax และมุ่งเน้นไปที่ pronotum ในตำแหน่งนี้ต้นกล้าก็พร้อม แคร็กเกอร์โค้งงอ prothorax อย่างรวดเร็วไปอีกด้านหนึ่งเนื่องจากกระบวนการที่กระแทกฐานของ elytra จึงโยนศพขึ้น แมลงในอากาศพลิกตัวและตกลงมาบนเท้า

เคล็ดลับ! แคร็กเกอร์ทำเทคนิคดังกล่าวไม่ใช่ความเบื่อบ่อยครั้งความสามารถนี้จะช่วยชีวิตพวกเขาได้เช่นเมื่อจำเป็นต้องหลบหนีจากอันตราย นอกจากนี้กลไกนี้ยังช่วยให้แมลงที่วางไข่จากดักแด้เคลื่อนย้ายในสารตั้งต้นที่หนาแน่น!

ตัวอ่อน

ในระยะดักแด้ตัวแคร็กเกอร์หรือที่แม่นยำกว่าหนอนดักแด้ดูเหมือนหนอน มันแบนตัวยาวแบ่งออกเป็น 13 ส่วนที่เหมือนกันในโครงสร้างซึ่งแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยในขนาด ร่างกายมีรูปร่างรูปทรงกระบอก จำนวนเต็มมี sclerotized สูงรูปร่างของพวกเขามักจะมีรอยย่นและเว้นวรรค บ่อยครั้งที่ร่างกายเกือบจะเปลือยเปล่า แต่บางครั้งก็พบตัวอ่อนซึ่งเป็นร่างที่ปกคลุมไปด้วยขนเล็ก ๆ หนาแน่น บนหัวแคปซูลฝาครอบไคตินนั้นหนาแน่นที่สุดและมืดที่สุด หัวมีรูปสี่เหลี่ยมจตุรัสแคบลงด้านหน้าเล็กน้อย

เสาอากาศตั้งอยู่บนหัวซึ่งแต่ละส่วนประกอบด้วยสามส่วนในส่วนด้านหน้ามีขากรรไกรล่างทรงพลังที่แสดงโดยขากรรไกรล่าง - กรามล่างและขากรรไกรบน - ขากรรไกรบน

หนอนดักแด้ตัวอ่อนมีขาสามคู่ทั้งหมดนี้ได้รับการพัฒนาอย่างเท่าเทียมกัน

เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อเติบโตและพัฒนาร่างกายของแมลงก็จะถูกปกคลุมด้วยไคตินที่อ่อนแอทาสีในสีขาวสีเบจหรือสีเหลืองที่ไม่ออกเสียง ในเวลานี้หนอนดักแด้จะกลายเป็นดักแด้ กระบวนการบาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมของ pronotum ในช่วงเวลานี้

วงจรชีวิต

ด้วงแคร็กเกอร์นำไปสู่ชีวิตประจำวัน วงจรชีวิตเต็มใช้เวลา 3 ถึง 5 ปีและระยะเวลาของมันขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่แมลงอาศัยอยู่ ปัจจัยหลักที่มีอิทธิพลต่อสิ่งนี้คืออุณหภูมิและระดับความชื้นโดยรอบ

1. ไข่ ตัวเมียทำคลัตช์แรกในช่วงปลายเดือนเมษายน เธอซ่อนไข่ไว้ใต้ก้อนสารตั้งต้นในหลุมเล็ก ๆ บนพื้นดินหรือวางมันเบา ๆ ที่ฐานของต้นกล้า ในคลัตช์หนึ่งมีไข่ 3-18 ฟอง แคร็กเกอร์ตัวเมียทำการก่ออิฐเพียงไม่กี่ขั้นตอนและอาจใช้เวลาหลายเดือน การพัฒนาของไข่ใช้เวลา 2-4 สัปดาห์ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและชนิดของแมลง
   

   เคล็ดลับ! ในหนึ่งฤดูกาลผู้หญิงหนึ่งคนสามารถวางไข่ได้ 100-230 ฟอง!

2. ตัวอ่อน หลังจาก 2-4 สัปดาห์ตัวอ่อนจะโผล่ออกมาจากไข่ขนาดไม่เกิน 0.2 ซม. พวกมันหิวมากและเป็นผลมาจากการให้อาหารอย่างเข้มข้นในตอนท้ายของปีขนาดร่างกายของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด - มากถึง 0.7 ซม. บางครั้งตัวอ่อน ความยาว ระยะตัวอ่อนใช้เวลา 2-4 ปี
3. ดักแด้ ตัวอ่อนที่เติบโตและแข็งแรงเพียงพอของดักแด้ด้วง - แคร็กเกอร์และเข้าไปในดินที่ซึ่งฤดูหนาว ระยะดักแด้นานตามกฎไม่เกิน 30 วัน
4. Imago ผู้ใหญ่เติบโตจากดักแด้ในฤดูใบไม้ผลิ

โภชนาการและความเป็นอันตราย

ดังนั้นจะชัดเจนว่าลวดมาจากไหน หญิงสาวที่มีความร้อนมาถึงก็ปล่อยให้สารตั้งต้นหลังจากฤดูหนาวและเกือบจะเริ่มวางไข่ทันที ยิ่งกว่านั้นภัยคุกคามที่สำคัญต่อพืชผลคือตัวอ่อนที่อยู่ในดินอย่างแม่นยำ ในปีแรกของชีวิตสำหรับการทำสวนพวกเขาไม่เป็นอันตราย แต่เมื่อถึงปีที่สอง มีโครงสร้างของร่างกายที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษพวกเขาเจาะรูตพืชและทำลายเนื้ออย่างรวดเร็วซึ่งนำไปสู่ความเสียหายอย่างรวดเร็ว บ่อยครั้งที่ไม่เพียง แต่มีหัวของพืชเท่านั้น แต่ยังมีตูมลำต้นบางและเหง้าที่มีความเสี่ยงต่อการถูกทำลายด้วย

การขยายพันธุ์ของด้วงแคร็กเกอร์สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกพื้นที่ที่มีพืชพรรณ อันตรายที่สำคัญคือแม้แต่การไม่มีต้นอ่อนฉ่ำชั่วคราวก็ไม่รับประกันว่าจะกำจัดปรสิตได้ รอคอยอาหารอันโอชะที่ดักแด้ลวดหนามบางครั้งสามารถที่จะพอใจกับหญ้าวัชพืชและผู้หญิงในเวลานี้จะวางไข่บนหญ้าข้าวสาลีและหญ้าเจ้าชู้

สำคัญ! บ่อยครั้งที่ชาวสวนทำผิดพลาดโดยทิ้งหญ้าตากแดดตากฝนไว้ในทางเดิน ภายใต้เงื่อนไขดังกล่าวนัทแคร็กเกอร์จะทวีความกระตือรือร้นมากขึ้นและต่อมาคนที่โตแล้วจะย้ายไปที่เตียงอย่างแน่นอนซึ่งจะทำลายพืชรากด้วยความเร็วสูง!

โดยทั่วไปแล้วตัวอ่อน wireworm จะพบในพืชเช่น:

• nightshade;
• ธัญพืช;
• กะหล่ำปลี;
• ดอกแอสเตอร์ (ดอกทานตะวัน)

wireworms หลายสายพันธุ์อาศัยอยู่ทั่วพื้นที่โพสต์ของสหภาพโซเวียต แต่สามสายพันธุ์ถือว่าอันตรายที่สุด: เมลาโนทัส, Agriotes และ Selatosomus ปรสิตเหล่านี้มักส่งผลกระทบต่อมันฝรั่ง พวกมันกัดเป็นหัวและในเวลาเดียวกันก็สามารถทำลายลำต้น เป็นผลให้พุ่มไม้ที่เสียหายเริ่มเติบโตอย่างเห็นได้ชัดพัฒนาอย่างช้าๆและเก็บเกี่ยวน้อย แบคทีเรียและเชื้อราจะเข้าไปในอุโมงค์ที่ดักจับตัวอ่อนซึ่งจะทำให้เกิดการเน่า หัวดังกล่าวสูญเสียมูลค่าตลาดของพวกเขา

บ่อยครั้งที่บั๊กแคร็กเกอร์โจมตีองุ่น ในกรณีนี้แมลงทำลายตาของพืชและทำลายความชุ่มฉ่ำของหน่ออย่างมีนัยสำคัญ ตามกฎแล้วศัตรูพืชของพืชสกุล Agriotes gurgistanus และ Selatosomus latus มีการใช้งานอยู่

บางครั้งด้วงแคร็กเกอร์สำหรับผู้ใหญ่เข้าอพาร์ทเมนท์ ตามกฎแล้วพวกเขาบินในฤดูร้อนในหน้าต่างแบบเปิดหรือในหน้าต่างควรกำจัดแมลงที่อยู่ในห้องหรือในครัวทันที มิเช่นนั้นตัวเมียจะสามารถวางไข่บนพืชในร่มของคุณหรือในคลังอาหารซึ่งต่อมาคุกคามความปลอดภัยของพวกเขา