ด้วงเปลือกต้นเบิร์ช - ศัตรูของดงต้นเบิร์ช

Sapwood (Scolutus) เป็นกลุ่มของด้วงจากตระกูลย่อยของด้วงเปลือกไม้ซึ่งพบได้ทั่วไปในซีกโลกเหนือ มันมีแมลงขนาดเล็กขนาด 1.5-5 มม. และมี olifages เฉพาะทาง นี่หมายความว่าแมลงกินพืชเพียงชนิดเดียวและสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง Sapwoods อาศัยอยู่ในป่าสนและป่าผลัดใบ ด้วงเปลือกไม้เบิร์ชเป็นตัวแทนของสกุล แมลงเต่าทองและตัวอ่อนสร้างความเสียหายแก่เปลือกไม้และกัดแทะเปลือกต้นเบิร์ช

รายละเอียดทางสัณฐานวิทยาของสิ่งมีชีวิต

ไม้เรียวเบิร์ช (Scolytus ratzeburgi) เป็นสมาชิกของตระกูลของเปลือกไม้ด้วงเผ่ากระพี้ นี่เป็นหนึ่งในตัวแทนที่ใหญ่ที่สุดในประเภทเดียวกัน ความยาวของ imago คือ 4.5-6.5 มม. หัวขนาดกะทัดรัดถูกดึงเข้าไปใน prothorax หน้าผากถูกปกคลุมไปด้วยริ้วรอยตามยาวชายมีขนยาวหนา เหนือกรามเป็นกระดูกงูยาว ดวงตาเป็นรูปไข่ขอบด้านหน้ามีรอยบาก หนวดสั้นก้องสิ้นสุดในกระบองแบนประกอบด้วยสามส่วน

ข้อมูล หนึ่งในอาการของเพศพฟิสซึ่มของด้วงเปลือกไม้เบิร์ชเป็นรูปทรงของหน้าผาก ในเพศชายจะแบนและในเพศหญิงจะนูน

รกมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับร่างกาย ด้านบนแคบลงขอบจะถูกปัดเศษ พื้นผิวถูกปกคลุมด้วยจุดเล็ก ๆ elytra แบนปกคลุมไปด้วยแถวยาวของร่องจุด ที่ด้านบนถูกปัดเศษบริเวณนี้ถูกปกคลุมไปด้วยขน ด้วงนั้นมีสีดำและเป็นประกาย ปีกเป็นพังผืดการพัฒนาที่ดี ช่องท้องเว้าส่วนของมันจะพุ่งขึ้นด้านบน ผู้หญิงในส่วนของช่องท้องมีการเจาะที่หยาบโดยไม่มีตุ่ม อวัยวะเพศชายโดดเด่นด้วยตุ่มขนาดใหญ่ในส่วนที่สาม ผลพลอยได้มีรูปทรงของปุ่ม แขนขาและหนวดมีสีน้ำตาล

พื้นที่กระจายสินค้า

ถิ่นที่อยู่ของด้วงเปลือกไม้เบิร์ชครอบคลุมยุโรปตะวันตก, เทือกเขาคอเคซัส, ไซบีเรีย, Transbaikalia ขยายไปถึงมองโกเลีย แมลงที่พบในยูเครนในคาร์พาเทียนและ Polesie

คุณสมบัติการพัฒนา

ปีของด้วงเริ่มขึ้นในเดือนพฤษภาคม ผู้ใหญ่เริ่มกินสารอาหารเพิ่มเติมกินเปลือกใกล้ต้นเบิร์ช Sapwoods ตั้งอยู่บนต้นไม้ที่แก่และอ่อนแอการเติบโตอย่างโดดเดี่ยวหรือเป็นกลุ่ม สถานที่โปรดของขอบป่าถนนสวนสาธารณะ ความเสียหายต่อลำตัวถูกบันทึกไว้สำหรับอาการลักษณะ:

• ส่วนที่แห้งของมงกุฎ;
• ความเสียหายให้กับเยื่อหุ้มสมองในรูปแบบของหลุมกลมนั้น
• ขั้นตอนสุดท้ายคือการตายของต้นไม้

รูกลมในเปลือกต้นเบิร์ชนั้นตั้งอยู่ตามทางเดินของมดลูก พวกเขาจะใช้เป็นช่องระบายอากาศและห้องแต่งงาน

ข้อมูล ด้วยการระบาดของการสืบพันธุ์ไม่เพียง แต่ต้นเบิร์ชที่มีอายุมากกว่า 50 ปีเท่านั้น แต่ยังมีความเสี่ยงจากการทำสวนด้วย

ตัวเมียมีลักษณะเป็นมดลูกตามยาวที่มีความยาว 13 ซม. เรียงจากล่างขึ้นบน การเคลื่อนที่สองครั้งในรูปแบบของวงเล็บเป็นเรื่องธรรมดาน้อยกว่า วางโดยผู้หญิงสองคน การผสมพันธุ์ของแมลงเกิดขึ้นภายในห้องผสมพันธุ์ ovipositor เริ่มต้นในเดือนมิถุนายนความอุดมสมบูรณ์ของเพศหญิงคือ 50-100 ชิ้น ไข่มีขนาดเล็กโปร่งแสง ตัวอ่อนจะพัฒนาในเวลาประมาณสองสัปดาห์ ฟักไข่ตัวอ่อนทำการเคลื่อนไหวของตัวเอง พวกมันแผ่จากอุโมงค์นำไข่ การเคลื่อนไหวของลูกหลานจะถูกอุดตันด้วยแป้งสว่าน เนื่องจากมีความยาวมากจึงไปถึงกระพี้

ข้อมูล ในบรรดา sapwoods ระบบการสื่อสารที่ใช้สารเคมีได้รับการพัฒนา

ตัวอ่อนรูปจันทร์เสี้ยวสีขาวแคปซูลหัวถูก sclerotized สูง ขากรรไกรล่างขนาดใหญ่มีฟัน ร่างกายถูกปกคลุมด้วยแผ่นรองสำหรับการเคลื่อนไหว มีหนามและขนแปรงเล็ก ๆ ฤดูหนาวตัวอ่อนในการเคลื่อนไหว ในฤดูใบไม้ผลิพวกเขาดักแด้ แหล่งกำเนิดของดักแด้ตั้งอยู่ในเยื่อหุ้มสมอง ในเดือนพฤษภาคมแมลงตัวเล็ก ๆ กัดแทะและบินออกไป รุ่นหนึ่งปี

แมลงที่เป็นอันตราย

ตัวอ่อนของด้วงทำการเคลื่อนไหวใน sapwood และ cambium การทำลายเนื้อเยื่อพืชทำให้เกิดการตายของต้นไม้ เมื่อแมลงตั้งอยู่บนต้นไม้ที่แข็งแรงด้านหนึ่งจะมีโอกาสในการอนุรักษ์ต้นเบิร์ช ข้อความของตัวอ่อนนั้นรกไปด้วยแคลลัสและผู้อยู่อาศัยของพวกเขาก็ตายไป นอกเหนือจากการทำลายแมลงเต่าทองในระหว่างการให้อาหารเสริมพวกมันยังมีการติดเชื้อที่เป็นอันตรายโรคหลอดเลือดและโรคเนื้อตาย

วิธีในการต่อสู้

กฎการกำกับดูแลและสุขอนามัยซึ่งรวมถึงการตัดต้นเบิร์ชและการสุ่มตัวอย่างป่าที่ตายแล้วช่วยหลีกเลี่ยงการติดเชื้อของต้นไม้จำนวนมาก การป้องกันเป็นสิ่งจำเป็นโดยเฉพาะในเขตเมืองและสวนป่าไม้เบิร์ชซึ่งมีมูลค่าต่อเมือง หากตรวจพบศัตรูพืชยาฆ่าแมลงจะได้รับการปฏิบัติ ในฐานะมาตรการทางป่าไม้ขอแนะนำให้วางต้นไม้และการขัดต้นไม้และกิ่งไม้ที่เพิ่งจะพังทลาย ศัตรูพืชถูกจับโดยใช้กับดักฟีโรโมนและดึงดูดนก จำนวนของเปลือกไม้ถูกควบคุมโดยแมลงปีกแข็งกระดอง braconids และไส้เดือนฝอย