เห็บดูเหมือนว่า: คำอธิบายของสายพันธุ์ที่พบบ่อย

คุณสมบัติโครงสร้าง

เห็บ (Acari) อยู่ในกลุ่มของแมง (arachnids) แต่เนื่องจากขนาดที่เล็กของพวกมันจึงมักถูกจัดอันดับให้เป็นแมลง ความยาวลำตัวของแต่ละบุคคลมีตั้งแต่ 0.2 ถึง 5 มม. นักวิทยาศาสตร์ได้พบในโลกมากกว่า 54,000 ชนิดของผู้แทนของกลุ่มของแมงที่ใหญ่ที่สุด ร่างกายของพวกเขาทั้งหมดหรือแบ่งออกเป็นสองส่วน เส้นขอบเลือนมันขยับไปด้านหน้าเสมอ แผนกหลักเรียกว่า:

• Gnatosome เป็นส่วนด้านหน้าขนาดกะทัดรัดของร่างกายด้วยอุปกรณ์ในช่องปากที่ก่อให้เกิดกรามบน - chelicerae และ hypostome - จานแขนขาหลอมรวมของ pedipalp
• Idiosome - ร่างกายที่มีความยาวและมีแขนขาเดินสามารถรวมหรือแบ่งส่วนได้

ฝาปิดด้านนอกของร่างกายเรียกว่าหนังกำพร้า มันมีโครงสร้างที่แตกต่าง: ปกหนังไคติน, เกราะแข็งหรือเปลือกแข็ง ภายนอกร่างกายถูกปกคลุมด้วยขนแปรงซึ่งเป็นอวัยวะของการสัมผัส เห็บมีข้อต่อขา 4 คู่ เนื่องจากขนาดของกล้องจุลทรรศน์โดยไม่เพิ่มขึ้นเป็นพิเศษจึงไม่สามารถพิจารณาได้ โครงสร้างของแขนขานั้นคล้ายกับแมลงในกลุ่มแมงมี 6 ส่วนที่เชื่อมต่อกัน พวกเขามีขนแปรงกรงเล็บและถ้วยดูด จำนวนแขนขาเปลี่ยนแปลงตลอดชีวิต ตัวอ่อนจะปรากฏขึ้นพร้อมขาสามคู่

ข้อมูล เห็บขากาฝากมีความหนาและสั้น พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยถ้วยดูดที่แข็งแกร่งจำนวนมากที่ช่วยให้ได้รับตั้งหลักในโฮสต์

เห็บมี 1 ถึง 5 ดวงตาซึ่งมีโครงสร้างที่เรียบง่าย ชนิดที่อาศัยอยู่ในดินไม่มีอวัยวะของการมองเห็น หายใจออกโดยใช้หลอดพิเศษ - เกลียว

โครงสร้างของอุปกรณ์ในช่องปาก

อวัยวะในปากตั้งอยู่ที่ส่วนหน้าของร่างกาย พวกเขาจะถูกแสดงโดย forelimbs - chelicera และ pedipalps เห็บมีอุปกรณ์ในช่องปากสองประเภท:

1. Stitching-sucking - ลักษณะนี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกล้ำในอวัยวะในช่องปาก pedipalps ผสมกลายเป็น hyposta และสอง stylet สำหรับการเจาะ Chelicerae ฟอร์มงวงพื้นผิวด้านนอกของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยฟันมีส่วนทำให้การตรึงที่เชื่อถือได้ในร่างกายของโฮสต์ เครื่องมือในช่องปากชนิดนี้พบได้ในเห็บที่กินน้ำนมพืชและเลือดของสัตว์หรือคน
2. Gnawing - ชนิดของสัตว์ขาปล้อง, เลือกอาหารที่เป็นของแข็ง (เมล็ด, แป้ง, เศษซากพืช) พวกเขาต้องฉีกชิ้นและบดอาหาร แขนขาของ chelicera ได้กลายเป็นกรงเล็บทรงพลังที่ออกแบบมาเพื่อจับอาหาร

การจำแนกประเภทเห็บ

นักวิทยาศาสตร์แบ่งกลุ่ม Acarina ออกเป็น 3 กลุ่มอิสระ:

1. Haymakers เป็นชาวแผ่นดินใหญ่ของเขตร้อน
2. เห็บ Akarimorphic เป็นกลุ่มที่มีจำนวนมากที่สุดมีจำนวน 30,000 ชนิด ในหมู่พวกเขามีศัตรูพืชของหุ้นและเชื้อโรคของมนุษย์ หน่วยนี้รวมถึง: ยุ้งฉางใต้ผิวหนังหิดเห็บขนนก
3. เห็บ Parasitomorphic เป็นคำสั่งแมงประกอบด้วย 12,000 ชนิด ในหมู่พวกเขามีนักล่าปรสิตและ saprotrophs (เรือพิฆาตของซาก) กลุ่มรวมถึงเชื้อโรคที่อันตรายที่สุดในมนุษย์และสัตว์: Ixodes, gamasid, เห็บหมัด.

การเตือนเห็บ Parasitomorphic มีความสามารถในการปรับตัวที่ไม่ซ้ำกันพวกเขาได้พัฒนามานานหลายพันปีกับโฮสต์ของพวกเขา

อาหาร

อาหารของ arachnids เกิดจากไลฟ์สไตล์ของพวกเขา ครอบครัวที่กินพืชเป็นอาหาร (ไรเดอร์ไรน้ำดี) ดูดน้ำจากใบลำต้นหรือราก สิ่งนี้นำไปสู่การเจริญเติบโตช้าการอบแห้งและการตายของพืช ศัตรูพืชเกษตรถูกควบคุมด้วยยา acaricidal นักล่ากินไข่ตัวอ่อนแมลงหรือตัวแทนของทีม สายพันธุ์ Phytoseiidae ถูกใช้โดยชาวสวนในการควบคุม phytophages ที่เกิดจากเห็บ

Sapaphages ที่อาศัยอยู่ในดินกินเศษพืชเน่า, แบคทีเรีย, สปอร์, สาหร่าย มีส่วนช่วยในการแปรรูปดินและการก่อตัวของฮิวมัส เห็บอะคาริมอร์ฟิคบางชนิดกินอาหารเสบียง พวกเขาตั้งรกรากอยู่ในโกดังโรงงานโรงนา พวกเขากินแป้งซีเรียลธัญพืชเมล็ดผลไม้แห้งและถั่ว ปรสิตกินเลือดการหลั่งไขมันผมหรือผิวหนังของโฮสต์ โดยวิธีปรสิตพวกเขาแบ่งออกเป็นสองประเภท: ใต้ผิวหนังและผิวหนัง

การเตือน ผู้ใหญ่สามารถอดอาหารได้สองปีโดยไม่มีอันตรายใด ๆ

ความหลากหลายของสายพันธุ์

ในบรรดาประเภทที่พบมากที่สุด:

เห็บ (Ixodidae)

ตัวแทนของการสั่งซื้อปรสิตในสัตว์มีกระดูกสันหลัง (นก, สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, สัตว์เลื้อยคลาน) พวกเขาทั้งหมดมีขนาดใหญ่ - 3-30 มม. ในขณะที่การให้อาหารเลือดที่ร่างกายเพิ่มขึ้น พวกมันอาศัยอยู่ในเขตภูมิอากาศทั้งหมด ลำตัวแบนรูปไข่ พวกเขาสามารถปรสิตในโฮสต์หนึ่งสองหรือสาม ในตัวเมียตัวอ่อนและตัวอ่อนโล่จะครอบคลุมเฉพาะส่วนเล็ก ๆ ของร่างกาย ส่วนที่เหลือของพื้นผิวมีความยืดหยุ่นมาก ในกระบวนการทางโภชนาการมันถูกยืดออกทำให้คุณสามารถเพิ่มขนาดของนิสัยแปลก ๆ ได้หลายครั้ง ตัวผู้มีการจัดเรียงที่แตกต่างกัน, โล่ด้านหลังครอบคลุมทั้งร่างกาย พวกเขาไม่สามารถกินได้เป็นเวลา 6-10 วันในฐานะผู้หญิง ผู้ที่หิวโหยจะมีสีเหลืองน้ำตาลหรือดำ หลังจากรับประทานอาหารพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีเทาหรือชมพู

การเตือน กลุ่มรวมถึงผู้ให้บริการของโรคที่อันตรายที่สุด: โรคไข้สมองอักเสบที่เกิดจากเห็บ, ทิวลิมโฟเรีย, ไทฟอยด์, ไข้กู่, โรค Lyme.

ระยะเวลาของวงจรชีวิตขึ้นอยู่กับฤดูกาลของโภชนาการและการสืบพันธุ์ ผู้หญิงที่ปฏิสนธิต้องใช้เลือดในการพัฒนาไข่ การก่ออิฐจะทำในครอกป่า ลูกน้ำในฤดูใบไม้ร่วงกำลังหิวกระหายอยู่ในสภาพที่เอื้ออำนวยพวกเขาต้องการเวลา 1-4 สัปดาห์ในการพัฒนา พวกมันกินสัตว์ฟันแทะ หลังจากลอกคราบตัวอ่อนจะกลายเป็นตัวอ่อน ในสถานะนี้เธอยังคงเป็นฤดูที่อบอุ่น ในกรณีที่ไม่มีสารอาหารเห็บตัวอ่อนจะจำศีลในสภาพนี้ การเปลี่ยนเป็นอิมาโกล่าช้าจนถึงฤดูใบไม้ผลิ

กิจกรรม bloodsucking เกิดขึ้นกับการมาถึงของความร้อนและความชื้น สิ่งที่อันตรายที่สุดสำหรับคนคือช่วงเวลาระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงกรกฎาคม จินตนาการหิวและผีสางเทวดาแฝงตัวอยู่ในหญ้าและพุ่มไม้ พวกเขาสามารถรู้สึกถึงบุคคลในไม่กี่เมตร หากต้องการติ๊กติ๊กก็มองหาสถานที่ที่มีผิวบาง พวกเขาชอบบริเวณรักแร้ขาหนีบคอหลังหู ด้วยการแนะนำของยาชาเข้าไปในแผลคนไม่เห็นการเจาะผิวหนัง ป้องกัน กัด อุปกรณ์ป้องกันพิเศษสำหรับการเดินและการใช้ยาขับไล่ Acaricidal จะช่วย

Argasum ไร

ตัวแทนของสายพันธุ์นี้ปรสิตในสัตว์ปีกและสัตว์ ร่างกายของปลากระเบนมีฝาปิดที่หนาแน่นและผิวมีความยาว 3-30 มม. หลังจากอิ่มตัวแล้วสีน้ำตาลอมเหลืองจะเปลี่ยนเป็นสีม่วง เมื่อคนกัดแพ้อย่างรุนแรงเพื่อทำเครื่องหมายน้ำลาย น่าแปลกที่ผู้ใหญ่ของสายพันธุ์นี้รอดชีวิตจากการโจมตีด้วยความหิว 11 ปี

เห็บฉาง

กลุ่มนี้รวมถึงแมลงศัตรูพืชด้วยกล้องจุลทรรศน์ข้าวธัญพืชระบบรากพืชชีส Arthropods ไม่เกินขนาด 0.5-0.6 มม. ผู้หญิงวางไข่ในผลิตภัณฑ์ หลังจาก 4 วันตัวอ่อนหิวจะโผล่ออกมาจากพวกมัน หลังจากผ่านไป 5 วันเธอก็กลายเป็นนางไม้ ศัตรูพืชทนต่ออุณหภูมิสูงและต่ำ พวกเขาตกลงกับผลิตภัณฑ์ที่ติดเชื้ออย่างรวดเร็วการกลืนกินทำให้เกิดโรคหอบหืด

ไรฝุ่น

สิ่งมีชีวิตมากมายอาศัยอยู่ในบ้านมนุษย์ทุกหลัง ตัวกล้องยาว 0.1-0.3 มม. ไม่สามารถมองเห็นได้หากไม่มีอุปกรณ์พิเศษ ครบวงจรชีวิตของพวกเขาคือ 60-70 วัน ที่อยู่อาศัยที่ชื่นชอบ - ผ้าปูที่นอนหมอนที่นอน อุจจาระของปรสิตมีเอนไซม์ที่ทำให้เกิด โรคภูมิแพ้อย่างรุนแรง.

Oribatids หรือเปลือกไร

Oribatids เป็นสัตว์ขาปล้องหลายกลุ่มที่อาศัยอยู่ในดิน คุณลักษณะเฉพาะของตัวไรคือการเผาผลาญช้า พวกมันกินพืชสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วเห็ดและซากสัตว์ ความยาวของพวกเขาคือ 0.7-0.9 มม. ถิ่นที่อยู่ของพวกเขาคือครอกป่าและชั้นบนของดิน

เห็บกามาซิด

กลุ่มนี้มีสัตว์กว่า 6,000 ชนิดในหมู่พวกมันมีตระกูลกาฝากและมีชีวิตอิสระ ตัวแทนของพวกเขามีขนาดร่างกาย 0.2 ถึง 5 มม. สีคือสีเหลืองหรือสีน้ำตาลอ่อน ท่ามกลางสายพันธุ์ที่อันตรายที่สุด: หนูและไรหนู พวกเขาเป็นพาหะของโรค เห็บกัดทำให้เกิดผิวหนังอักเสบที่เกิดจากเห็บ ปรสิตไก่เป็นอันตรายต่อสัตว์ปีกทำให้เกิดโรคและแม้แต่ปศุสัตว์ตาย

demodex

ไรกาฝากที่อาศัยอยู่ในรูขุมขน ความยาวลำตัวของเขาคือ 0.3-0.4 มม. มันกินเซลล์ผิวที่มีไขมัน ร่างกายของปรสิตนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่ช่วยในการตั้งหลักบนโฮสต์ มันเคลื่อนที่บนพื้นผิวของผิวหนัง ส่วนใหญ่มักส่งผลกระทบต่อผู้สูงอายุ (2/3 ราย)

คัน

ปรสิต intradermal ที่ทำให้เกิดหิด อาการคันชายมีขนาด 0.23 มม. และเพศเมีย 0.45 มม. เสียงแหลมของปรสิตเคลื่อนไปตามผิวหนังของโฮสต์ ในนั้นมันทวีคูณและกินเลือด ส่วนใหญ่มักมีผลต่อมือรักแร้และขาหนีบ

การสืบพันธุ์และการพัฒนา

การสืบพันธุ์ของเห็บกะเทย ตัวเมียมักจะใหญ่กว่าตัวผู้ สปีชีส์ส่วนใหญ่ทำซ้ำโดยการวางไข่, แต่ก็มี viviparous เช่นกัน

ข้อมูล ขึ้นอยู่กับชนิดของเห็บและสภาพธรรมชาติต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนรุ่นต่างกัน ตามอายุขัยสามกลุ่มมีความโดดเด่น: รุ่นพัฒนากว่าปีลูกหลานสำหรับการเติบโตที่ต้องการจาก 2 ถึง 4 ปี, 3-20 รุ่นถูกแทนที่ต่อปี

วงจรการพัฒนาเห็บประกอบด้วย 4 ขั้นตอนหลัก:

• ไข่เป็นเซลล์ขนาดใหญ่ที่มีเปลือกที่มีรูปร่างกลมแบนหรือรูปไข่ มันไวต่อสภาพภายนอกสามารถตายในความชื้นสูงหรือเย็นคม
• ตัวอ่อน - เปลือกไข่ทำหน้าที่เป็นอาหารแรกของมัน โดยปกติร่างกายของตัวอ่อนจะมีรูปร่างกลมโดยมีขาสามคู่ หากต้องการไปที่ขั้นตอนต่อไปของการพัฒนาเห็บพวกเขาต้องการอาหาร
• Nymph - ระยะนี้แบ่งออกเป็นสามยุค Protonymph มีขาคู่ที่สี่ เมื่ออายุ deutrophy แขนขาจะถูกปกคลุมด้วยขนแปรง Trionymph ได้รับหนวดที่อวัยวะเพศ
• ผู้ใหญ่เป็นผู้ใหญ่บุคคลที่มีเพศสัมพันธ์พร้อมที่จะให้กำเนิด

ข้อมูล ตัวเมียสามารถวางไข่ที่ไม่ได้มาจากการตกไข่ที่เกิดขึ้นได้

ความหลากหลายของสายพันธุ์เห็บมีขนาดใหญ่พวกเขาล้อมรอบผู้คนในชีวิตประจำวัน ส่วนใหญ่เป็นกล้องจุลทรรศน์ขนาดดังนั้นพวกเขาจึงมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า