Mulberry shield - ένα παρασιτικό παρασίτο σε δέντρα και θάμνους

Ένα διεισδυτικό παράσιτο από φρούτα, διακοσμητικούς θάμνους, φυτείες τσαγιού και καλλιέργειες λαχανικών. Οι εκπρόσωποι της οικογένειας εντόμων κλίμακας απορροφούν θρεπτικά συστατικά από τα φυτά στα οποία τρέφονται. Στη Ρωσία δεν βρέθηκε ασπίδα κλίμακας μουριάς. Το έντομο ανήκει σε οργανισμούς καραντίνας. Με εντατική διανομή καλύπτουν πλήρως το φλοιό των δέντρων. Τα νεαρά φυτά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις αρνητικές επιπτώσεις, μπορούν να πεθάνουν. Οι χώρες προέλευσης του επιβλαβούς οργανισμού είναι η Κίνα, η Κορέα και η Ιαπωνία.

Περιγραφή της ασπίδας μουριάς

Η διατροφή της κλίμακας μουριάς δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο τύπο φυτού. Βρίσκεται σε δέντρα, θάμνους, λαχανικά. Το παράσιτο ανήκει στη σειρά της ημι-άκαμπτης φτερωτής οικογένειας, τα έντομα της κλίμακας. Στα Λατινικά, το όνομά του μοιάζει με Pseudulacaspis pentagona. Η συσκευή από του στόματος του τύπου αναρρόφησης του εντόμου. Τα ενήλικα άτομα βρίσκονται σε δέντρα με ιδιαίτερο τρόπο, τα θηλυκά εγκαθίστανται στα ανώτερα κλαδιά και τους νεαρούς βλαστούς. Οι άνδρες ζουν κάτω. Με τη μέγιστη μόλυνση του φυτού, ο κορμός είναι καλυμμένος σαν με μια λευκή επικάλυψη, αυτές είναι πυκνοκατοικημένες ασπίδες.

Η ψώρα χαρακτηρίζεται από έντονες διαφορές μεταξύ των δύο φύλων. Το σώμα μιας ενήλικης γυναίκας είναι ωοειδές. Μαζί με την ασπίδα, οι διαστάσεις της είναι 2-2,8 mm. Είναι χωρίς πτερύγια, οι κεραίες μειώνονται σε μούλια. Το βλέμμα του είναι λευκό ή γκρι. Πιο κοντά στη μέση ή στην άκρη είναι τα παλιά δέρματα προνυμφών. Ένα μη γονιμοποιημένο θηλυκό μπορεί να διακριθεί με το χρώμα του φωτός και το φουσκωμένο σώμα. Το γείσο του είναι εύθρυπτο. Η παλιά γυναίκα έχει ένα ζαρωμένο σώμα, η ασπίδα γίνεται γκρίζα στο χρώμα του φλοιού.
Το αρσενικό έχει επιμήκη κίτρινο σώμα. Το έντομο έχει κεραίες, φτερά και άκρα. Είναι σε θέση να πετάξουν. Το μήκος του σώματος εκτός του πέους είναι 0,5-1 mm. Η ασπίδα του αρσενικού είναι λευκή, επίμηκες, δύο διαμήκεις αυλακώσεις περνούν κατά μήκος αυτού.

Περιοχή διανομής

Τον 19ο αιώνα το παράσιτο με φύτευση προέρχεται από την Ασία στην Ευρώπη. Από την Ιταλία, εξαπλώθηκε σε άλλες χώρες - Βουλγαρία, Γερμανία, Ουγγαρία. Ελλάδα Τα έντομα βρίσκονται σε άλλες ηπείρους - στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και την Αργεντινή. Ένα αντικείμενο καραντίνας σημειώνεται κοντά στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας - στη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν. Στις Βερμούδες, αυτό το παράσιτο σκότωσε πολλά ελαιόλαδα. Στη Φλόριντα και στη νότια Γεωργία, η Pseudulacaspis pentagona κατέστρεψε τους οπωρώνες ροδακινί, που αποτελούνται από δεκάδες χιλιάδες δέντρα.

Προσοχή Το παράσιτο προτιμά να εγκατασταθεί σε πέτρινους δένδρους: ροδάκινο, δαμάσκηνο, κεράσι, βερίκοκο. Συχνά βρέθηκαν σε μήλα, αχλάδια, πασχαλιά, μούρα, ακακία, σφενδάμι. Η ασπίδα μουριάς τρέφεται με φυτικές καλλιέργειες - κολοκύθα, καρότα, μελιτζάνα.

Αναπαραγωγή παρασίτων

Η διαδικασία ζευγαρώματος των ζυμών της μουριάς ξεκινάει τον Ιούνιο, κατά τη θερινή περίοδο των αρσενικών. Σε διάφορες περιοχές, 2-3 γενιές μπορούν να αλλάξουν σε ένα χρόνο. Τον Μάρτιο, όταν η θερμοκρασία αυξάνεται στα 12⁰ τα ξεπερασμένα, γονιμοποιημένα θηλυκά αρχίζουν να αναπτύσσουν αυγά. Ο Ovipositor αρχίζει στα τέλη Απριλίου.Σε ένα εύκρατο κλίμα, τα θηλυκά φέρνουν 30-120 αυγά. Συνδέονται σε αλυσίδες 10 τεμαχίων. Η ανάπτυξη γίνεται υπό το πρόσχημα μιας γυναίκας.

Τα ωμοπλάτα αυγά είναι ωοειδή. Το χρώμα τους εξαρτάται από τη μονάδα τροφοδοσίας. Συμπλέγματα λευκού, κρέμας, κίτρινου και ροζ παρατηρούνται. Κάτω από την ασπίδα μπορεί να υπάρχει τοιχοποιία του ίδιου χρώματος ή μικτή. Οι νεογέννητες προνύμφες της πρώτης γενιάς έχουν καλά ανεπτυγμένα άκρα και κεραίες. Εμφανίζονται στις αρχές Μαΐου. Η περίοδος δραστηριότητας διαρκεί από αρκετές ώρες έως δύο ημέρες. Αφού επέλεξαν ένα κατάλληλο μέρος, αρχίζουν να εκκρίνουν κλωστές από κηρό και να σχηματίζουν ασπίδα. Μετά τη γέννηση, γίνονται μεγαλύτερες προνύμφες.
Μέχρι τον Ιούνιο, οι προνύμφες διαφέρουν αισθητά μεταξύ τους. Καθώς μεγαλώνουν, τα θηλυκά χάνουν τα άκρα, τα μάτια και τις κεραίες τους. Είναι καιρός για ένα μαζικό καλοκαίρι των ανδρών να γονιμοποιήσουν τα νεαρά θηλυκά. Ο χρόνος ζευγαρώματος εκτείνεται για 2 εβδομάδες. Τα αρσενικά στερούνται της στοματικής συσκευής, δεν μπορούν να φάνε, επομένως πεθαίνουν αμέσως μετά τη γονιμοποίηση των θηλυκών. Τα θηλυκά αρχίζουν να βάζουν τα αυγά τους για να αυξήσουν την επόμενη γενιά.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός. Τα ωάρια και οι αδέσποτες προνύμφες χωρίζονται με βάση το χρώμα σε δύο κύριες ομάδες - λευκές και πορτοκαλί. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις. Το χρώμα εξαρτάται από το φύλο - τα θηλυκά είναι πορτοκαλί και τα αρσενικά είναι λευκά.

Τα αρσενικά και τα θηλυκά της δεύτερης γενιάς γίνονται σεξουαλικά ώριμα μέχρι τα τέλη Ιουλίου ή τις αρχές Αυγούστου. Τα δευτερόλεπτα της κλίμακας έντομα αρχίζουν. Τα θηλυκά της δεύτερης γενιάς θα ζουν περισσότερο από τους προκατόχους τους. Θα παραμείνουν χειμωνιάτικοι, τοποθετώντας τον ωοτοκιστή μέχρι την επόμενη άνοιξη.

Προσοχή Σε ένα ζεστό κλίμα, επιταχύνονται όλες οι διαδικασίες ζωής των εντόμων κλίμακας, μέχρι τέσσερις γενιές αντικαθίστανται σε ένα χρόνο.

Βλάβη του τριχωτού της κεφαλής

Στη διαδικασία της διατροφής, το παράσιτο απομακρύνει μόνο τα θρεπτικά συστατικά από το φυτό, αλλά επίσης απελευθερώνει τοξικά ένζυμα. Τα έντομα εγκαθίστανται σε μεγάλες αποικίες. Καταλαμβάνουν νέους βλαστούς, φρούτα και φύλλα. Μεταξύ των σημείων της μόλυνσης:

• Χωρίς επαρκή διατροφή, ο φλοιός ρωγμές στα δέντρα, οι βλαστοί λυγίζουν, συχνά στεγνώνουν και πεθαίνουν.
• Κίτρινα σημάδια σχηματίζονται στα φύλλα λόγω παραβίασης της φωτοσύνθεσης. Η καθίζηση τους παρατηρείται.
• Οι κορυφές των δενδρυλλίων στεγνώνουν.

Η πολυ-φαγητό και η υψηλή γονιμότητα των θηλυκών συμβάλλουν στην ταχεία εξάπλωση των παρασίτων σε νέες περιοχές.

Στους καρπούς ενός άρρωστου δέντρου, η ποσότητα ζάχαρης μειώνεται, η παρουσίαση του προϊόντος επιδεινώνεται, εμφανίζονται κηλίδες. Η συνολική απόδοση είναι πολύ χαμηλότερη. Για τους ανθρώπους, η ασπίδα της κλίμακας δεν είναι επικίνδυνη.

Μέθοδοι διανομής επιβλαβών οργανισμών

Μεταξύ των κύριων τρόπων διάδοσης των εντόμων κλίμακας:

• στα φυτά και τα φυτά εσωτερικού χώρου που έχουν μολυνθεί από παράσιτο, λόγω του προστατευτικού χρώματος και του μικρού μεγέθους, είναι αόρατα.
• από την πρωταρχική εστίαση από τον άνεμο ή ανεξάρτητα, οι προνύμφες των παρανόμων μετακινούνται σε γειτονικά φυτά.
• φτάνοντας σε νέες περιοχές με φρούτα - αυτή η μέθοδος είναι λιγότερο κοινή από άλλες.

Προληπτικά μέτρα κατά της εισόδου παρασίτου στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Οι χώρες της Ευρασιατικής Ένωσης υιοθέτησαν ειδικές μεθόδους για τον εντοπισμό αντικειμένων καραντίνας:

1. Οπτική επιθεώρηση των δενδρυλλίων με χρήση μεγεθυντή. Ο φλοιός μελετάται προσεκτικά, κάτω από τον οποίο μπορούν να κρύψουν τα έντομα της κλίμακας.
2. Το καλοκαίρι, οι παγίδες φερομόνης κρέμονται στους κήπους. Πρόκειται για πλάκες με κόλλα στις οποίες εφαρμόζεται η φερομόνη του θηλυκού. Οι παγίδες ελέγχονται κάθε 2 εβδομάδες για να επιβεβαιωθεί η παρουσία ή η απουσία των αρσενικών από την ασπίδα του σκώρου.

Μέθοδοι αγώνα

Είναι δυνατή η αντιμετώπιση του οργανισμού απομόνωσης μόνο με τη βοήθεια ενός συνόλου μέτρων. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι:

Βιολογικά

Ένας από τους φιλικούς προς το περιβάλλον και αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του αριθμού ασπίδων μουριάς είναι η χρήση των φυσικών εχθρών του. Υπάρχουν 27 είδη παρασίτων και 50 αρπακτικά ζώα που διατρέχουν τα φυτικά παράσιτα. Το πιο αποτελεσματικό είναι το Encarsia berlesei.

Αγροτεχνική

Το κύριο γεωργικό μέτρο είναι η καταστροφή των μολυσμένων φυτών. Εάν ανιχνευθεί παράσιτο, διαπιστώνεται αυστηρός έλεγχος στα φυτώρια.

Χημικός

Για την πρόληψη της εξάπλωσης της μόλυνσης, τα φυτά το καλοκαίρι ψεκάζονται με οργανοφωσφορικές ενώσεις και πυρεθροειδή. Εκτός από τα χημικά εντομοκτόνα, χρησιμοποιούνται βιολογικά παρασκευάσματα. Στις αρχές της άνοιξης και του φθινοπώρου γίνεται επεξεργασία του πετρελαίου.