Κοινό μυρμήγκι - ένας αρπακτικός των αμμώδεις ακτές

Ένας από τους μεγαλύτερους αντιπροσώπους της τάξης του αμφιβληστροειδούς είναι το λιοντάρι μυρμήγκι. Τα έντομα της οικογένειας Myrmeleontidae έχουν πτέρυγα 50-90 mm. Χαρακτηρίζονται από σοβαρές μορφολογικές διαφορές μεταξύ του imago και της προνύμφης. Οι ενήλικες είναι λεπτές και χαριτωμένες, και ο απόγονος έχει ένα ευρύ σώμα με εκβαθύνσεις και σιαγόνες σχήματος νύχι. Το μυρμήγκι είναι συνηθισμένο τυπικό είδος της οικογένειας. Οι εκπρόσωποί του είναι ευρέως διαδεδομένοι στη ζώνη στέπας της Ευρασίας. Η εκτεταμένη ανάπτυξη των αμμώδεις περιοχές οδηγεί σε μείωση του αριθμού αυτών των ενδιαφερόντων εντόμων.

Δείτε την περιγραφή

Το κοινό λιοντάρι (Myrmeleonformicarius) ανήκει στη σειρά του αμφιβληστροειδούς, του γένους Μυρμελίων, της οικογένειας των μυρμηγκιών. Το ενήλικο άτομο μοιάζει με dragonfly με μακριά λεπτή κοιλιά και δύο ζεύγη διαφανών στενών φτερών. Το κεφάλι του ενήλικα είναι κάθετο, τα μάτια είναι μεγάλα, κυρτά. Οι βραχείες κεραίες, που είναι όργανα αφής, τελειώνουν με ένα ματσάκι. Η συσκευή στόματος είναι σκονισμένη. Το περίβλημα είναι μαλακό. Το στήθος είναι γκρι με μαύρες και κίτρινες κηλίδες. Λεπτή κοιλιά με μήκος 20-28 mm πιο σκούρο χρώμα. Το σώμα είναι καλυμμένο με σπάνιες ξανθιές τρίχες.

Πληροφορίες. Οι φαντούες ενός λιονταριού μυρμήγκι τροφοδοτούν το νέκταρ των λουλουδιών ή ζουν από τις συσσωρεύσεις που έγιναν από την προνύμφη.

Το imago έχει 3 ζεύγη λεπτών ποδιών. Τα άκρα είναι μαύρα με κόκκινες κηλίδες. Τα πόδια και τα κάτω πόδια είναι καλυμμένα με τρίχες. Τα φτερά είναι διαφανή με καφέ φλέβες. Το μήκος του εμπρός είναι 35-40 mm, το πίσω μέρος είναι λίγο μικρότερο. Σε μια ήρεμη κατάσταση, τα έντομα τους στοιβάζουν σε σχήμα στέγης κατά μήκος του σώματος.

Περιοχή διανομής

Το κοινό μυρμήγκι λιοντάρι ζει σε όλη την Ευρώπη, εκτός της Μεγάλης Βρετανίας. Τα δικτυωτά έντομα είναι πανταχού παρόντα από την Ισπανία στην Άπω Ανατολή. Κοινή στη ζώνη στεπών της Ασίας. Στη Ρωσία, το είδος είναι κοινό στο ευρωπαϊκό μέρος πριν από την Καρελία, που βρίσκεται στο κέντρο και στον Καύκασο.

Ο τρόπος ζωής

Τα έντομα συμπεριφοράς ενηλίκων εντελώς διαφορετικά από τα σαρκοφάγα αρπακτικά ζώα. Οι ενήλικες προτιμούν να κάθονται σε κορμούς και κλαδιά δέντρων, πετούν αργά σε άλλο μέρος μόνο σε περίπτωση κινδύνου. Πιο ενεργός είναι ο αμφιβληστροειδής με σούρουπο. Τη νύχτα, λαμπτήρες ή φωτιά πέφτουν στο φως. Το όνομα της οικογένειας λιονταριού άρχισε να οφείλεται στον τρόπο ζωής της προνύμφης. Ένα γρήγορο λαμπερό έντομο κρύβει θήραμα σε κυνηγετικά κοιλώματα. Η κύρια διατροφή της προνύμφης είναι τα μυρμήγκια, αλλά άλλα αρθροπόδια δεν μπορούν να σώσουν τον αρπακτικό από τα ισχυρά σαγόνια.

Ο αμφιβληστροειδής ρυθμίζεται σε κωνοφόρα και μικτά δάση που αναπτύσσονται σε αμμώδη εδάφη. Τα έντομα προτιμούν ανοικτές περιοχές, όπως δασικές άκρες, πεδινές εκτάσεις από πεύκα και οδόστρωμα. Οι προνύμφες έχουν αμμώδεις περιοχές χωρίς βλάστηση. Η διάρκεια ζωής του ενήλικα είναι από μία ημέρα έως αρκετές ημέρες. Τα έτη τους αρχίζουν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου. Ο απόγονος αναπτύσσεται για δύο χρόνια.

Μεγαλύτερη ανάπτυξη

Τα θηλυκά βάζουν τα αυγά σε αμμώδη εδάφη. Από τη στιγμή της γέννησης, οι προνύμφες θάβονται σε χαλαρό έδαφος και οργανώνουν παγίδες σε σχήμα χοάνης. Εκσφενίζουν μια τρύπα με τη βοήθεια ενός κεφαλιού εξοπλισμένου με ισχυρές επιμήκεις σιαγόνες. Ο θηρευτής κρύβεται στο κάτω μέρος του κοιλώματος, περιμένοντας την εμφάνιση μικρών εντόμων. Το σώμα της προνύμφης είναι οβάλ, πεπλατυσμένο. Χρώμα ανοιχτό καφέ με πολλές μαύρες κηλίδες.Η επιμήκης κεφαλίδα τελειώνει με σιαγόνες ημισελήνου, οι οποίες έχουν αρκετές εγκοπές στο εσωτερικό. Μέσα στα εξαρτήματα υπάρχουν κοίλοι δίαυλοι διαμέσου των οποίων το χωνευτικό χυμό εγχέεται στη θυσία και τα διαλελυμένα περιεχόμενα απορροφώνται.

Η προνύμφη περιμένει θήραμα σε μια ενέδρα στο κάτω μέρος μιας χοάνης άμμου. Εάν το θύμα σταματήσει στην άκρη ή προσπαθήσει να ξεφύγει, αρχίζει να ρίχνει άμμο και μικρά βότσαλα. Το κοράκι κυλάει στο στόμα ενός πεινασμένου αρπακτικού. Για την προνύμφη, το μέγεθος του εντόμου που συλλαμβάνεται δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Τα πεπτικά ένζυμα της παραλύουν γρήγορα το θύμα. Μετά την αναρρόφηση του θρεπτικού ζωμού, η προνύμφη ρίχνει ένα κενό δέρμα με το κεφάλι του.

Έχοντας φτάσει την τελευταία ηλικία, σταματάει να τρώει, από ένα μεταξωτό νήμα από το τέλος της κοιλιάς υφαίνει ένα κουκούλι γύρω από τον εαυτό της για την απόλαυση. Από έξω, κόβονται κόκκοι άμμου στις κολλώδεις ίνες και αποκτάται ένα ισχυρό και αξιόπιστο καταφύγιο για μεταμόρφωση. Σε ένα σφαιρικό κουκούλι, το κουτάβι είναι περίπου τεσσάρων εβδομάδων. Το imago σέρνει έξω από την άμμο και απλώνει λεπτά φτερά μέσα σε μισή ώρα.

Μέτρα ασφαλείας

Λόγω της ομοιότητας του είδους με άλλα έντομα της οικογένειας των μυρμηγκιών, είναι δύσκολο να καθοριστεί αξιόπιστα ο αριθμός των ομάδων που βρέθηκαν. Όλα τα ευρήματα αποτελούνται από ξεχωριστά άτομα. Η ανάπτυξη ανοιχτών άμμων, υπερβολική ανάπτυξη με χορτάδια και θάμνους, κατατροπή οικοτόπων σε παραλίες και αμμοθίνες συμβάλλει στη μείωση του αριθμού των αμφιβληστροειδών. Ως προστατευτικά μέτρα συνιστάται η διατήρηση των ανακαλυφθέντων ενδιαιτημάτων του κοινού μυρμηγκιού, ο περιορισμός του φορτίου αναψυχής και η πρόληψη της καύσης. Το είδος Myrmeleonformicarius απαριθμείται στα περιφερειακά κόκκινα βιβλία πολλών περιοχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας: Yaroslavl, Μόσχα, Vologda, Λένινγκραντ.