Crucifer Pest - Barid: φυτοφάγο σκαθάρι

Τα φραγκοστάφυλα είναι σκαθάρια που ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια του Weevils και τη σειρά των Coleopterans, κοινά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μερικοί από αυτούς ζουν στη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία, γνωρίζοντας τους ανθρώπους ως αγροτικά παράσιτα, τα οποία πρέπει να καταπολεμηθούν προκειμένου να αποκτήσουμε μια ποιοτική καλλιέργεια.

Οι φραγμοί προκαλούν μεγάλες ζημιές στα σταυροειδή φυτά, τροφοδοτώντας τους ιστούς τους.

Πρόκειται για επιμήκη σκαθάρια σκούρων χρωμάτων, ως επί το πλείστον εντελώς βαμμένα μαύρα, συχνά με πρασινωπή απόχρωση. Το σώμα τους είναι χωριστά χωρισμένο σε 2 τμήματα: το pronotum, το οποίο φαίνεται ακατάλληλο λόγω των κυρτών σημείων που βρίσκονται πάνω του και του elytra (είναι 2 φορές μεγαλύτερο από το pronotum), καλυμμένα με διαμήκεις αυλακώσεις που δημιουργούν ανακουφιστική επιφάνεια. Τέτοια δομικά χαρακτηριστικά είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των σκαραβαίων.

Η αναπαραγωγή σε weevils είναι αμφιφυλόφιλος, συμβαίνει στη ζεστή εποχή. Τα αυγά barid είναι ωοειδές. Είναι βαμμένα λευκό ματ, λιγότερο συχνά με γαλακτώδη απόχρωση. Το μέγεθος των αυγών είναι 0,5-0,9 mm. Με την πάροδο του χρόνου, οι ελαφριές και καμπύλες προνύμφες που δεν έχουν καπάκια από αυτά. Το μήκος του σώματος τους μπορεί να φτάσει τα 0,5-1 cm. Το κουτάβι είναι επίσης υπόλευκο, παρόμοιο σε μέγεθος με μια προνύμφη: 0,8-0,9 cm.

Είδη

Από όλους τους τύπους barides, όπως τα σκαθάρια που τρώνε γεωργικές φυτείες, τα πιο σημαντικά είναι τα 3:

1. Πράσινο barid. Ονομάζεται επίσης ρουθήνιο. Έλαβε τα ονόματά της χάρη στην πράσινη ή μπλε-πράσινη απόχρωση του μαύρου σώματος και στην αγάπη της φύτευσης rutabaga. Το μέγεθος αυτού του σκαθαριού είναι μικρό: το σώμα έχει μήκος 3,5-4,5 εκ. Το τραχύ πρόθεμα του χωρίζεται εξίσου από μια κάθετη ταινία με λεία επιφάνεια.
2. Λάχανο (μαύρο barid). Το μήκος του λάχανου είναι από 5 έως 8 mm. Αυτό το είδος χαρακτηρίζεται από ένα εντελώς μαύρο χρώμα. Το σώμα είναι επιμηκυμένο. Παρόλο που το λάχανο είναι το αγαπημένο του φυτό για τη σίτιση και την εκκόλαψη των προνυμφών, το παράσιτο μπορεί επίσης να επιτεθεί σε άλλα σταυροειδή είδη με ανεπάρκεια τροφής.
3. Καρποί του κραμβελαίου. Ένα πολύ μικρό σφάλμα, το μήκος του οποίου δεν υπερβαίνει τα 3,5 mm.

Αναπαραγωγή

Μόνο μία γενιά σκαντζόχοιρων ετησίως. Η διαδικασία αναπαραγωγής τους λαμβάνει χώρα σε διάφορα στάδια:

1. Τα σκαθάρια ενηλίκων περιμένουν τον χειμώνα στον ίδιο τόπο όπου εμφανίστηκαν το φθινόπωρο από μια χρυσαλλίδα. Για να προστατευθούν από τις καιρικές συνθήκες, το βάθος των 5 έως 10 εκατοστών είναι αρκετό γι 'αυτούς, αλλά τα περισσότερα άτομα προτιμούν να μην σκάψουν βαθύτερα από 6 εκατοστά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το λάχανο βατόμουρο παραμένει στο χειμώνα στα άκρα που βρίσκονται στα σημεία.
2. Την άνοιξη, όταν το έδαφος ζεσταίνεται στους 8 ° C, τα σκαθάρια φτάνουν στην επιφάνεια και αρχίζουν να τρέφονται με σπορόφυτα φυτών άγριων και σταυροφόρων.
3. Μετά το ζευγάρωμα, το θηλυκό κάνει τοιχοποιία στο λαιμό της ρίζας των φυτειών. Αυτό συμβαίνει συνήθως από τον Μάιο μέχρι τον Ιούλιο, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες και τον καιρό. Καθένα από τα θηλυκά μπορεί να βάλει 100 αυγά.
4. Μετά από 7-10 ημέρες, ξεφλουδίζουν τις άκρες από τα αυγά, κινούνται στο στέλεχος του φυτού. Αρχίζουν να ροκανίζουν χυμώδη σάρκα, κερδίζοντας το δικό τους σωματικό βάρος και ετοιμάζοντας να μετατραπούν σε χρυσαλλίδα. Τα βαρίδια βρίσκονται στο στάδιο των προνυμφών για περίπου ένα μήνα.
5. Η απογείωση γίνεται μέσα στα φυτά. Σε αυτό το στάδιο, το καθεστώς θερμοκρασίας είναι πολύ σημαντικό: για να συνεχιστεί η ανάπτυξη, η θερμοκρασία του αέρα δεν πρέπει να πέσει κάτω από τους 20 ° C.Σε ψυχρότερες καιρικές συνθήκες, η διαδικασία μετατροπής επιβραδύνεται και όταν η μέση ημερήσια θερμοκρασία πέσει στους 12 ° C, σταματά τελείως. Εάν η χρυσαλίδα δεν κατάφερε να γίνει το σφάλμα εγκαίρως, τότε θα πεθάνει από το κρύο του χειμώνα. Σε ευνοϊκές συνθήκες, αρκεί να γίνουν ενήλικες 20-30 ημέρες.
6. Τα σκαθάρια επιλέγονται από τα φυτά και ρίχνουν στο έδαφος, όπου θα χειμώνασουν.

Βλάβη

Ένα σκαθάρι, που αναρριχείται από το έδαφος την άνοιξη, αρχίζει να τρέφει τα ζιζάνια και στη συνέχεια σε νέες αγροτικές καλλιέργειες σταυροειδών φυτών: λάχανο, rutabaga και βιασμός. Τρώει μπουμπούκια, φύλλα, βλαστοί και το λαιμό της ρίζας. Οι προνύμφες έτρεχαν το φυτό από το εσωτερικό, τρώγοντας τον κορμό του.

Οι φυτείες υφίστανται βλάβη τόσο από τους ενήλικες barids όσο και από τις προνύμφες.

Τρόποι μάχης

Ο έλεγχος του φλοιού είναι απαραίτητος για την καλή συγκομιδή. Τα αγροτεχνικά μέτρα θα βοηθήσουν στην πρόληψη της λοίμωξης από παράσιτα:

• βαθιά σκάψιμο του φθινοπώρου της περιοχής.
• την απομάκρυνση των ζιζανίων, ιδιαίτερα εκείνων που ανήκουν στην σταυροειδής οικογένεια.
• Καθαρίζοντας τα λάρνακα, επειδή τα σκαθάρια θα κρύβονται μέσα τους.
• αμειψισπορά: δεν συνιστάται να αναπτύσσονται σταυρόφυτα φυτά στην ίδια θέση συνεχώς.

Αν αυτό δεν είναι αρκετό και τα φυτά υποβαθμίζονται σοβαρά, χρησιμοποιούνται μέθοδοι ριζικής καταστροφής: η χρήση εντομοκτόνων. Κατάλληλες οργανοφωσφορικές ενώσεις, πυρεθροειδή και νεονιετινοειδή. Παράγουν δύο διαδικασίες ψεκασμού: τη στιγμή της απελευθέρωσης των σκαθάρια και μετά από 14 ημέρες.

Δυστυχώς, δεν γνωρίζουν όλοι οι καλλιεργητές τους κινδύνους των βαριδίων. Γνωρίζοντας για αυτή την πιθανή απειλή, μπορείτε να αναλάβετε δράση εγκαίρως και να αποφύγετε τις συνέπειές της.