Μοτέλ πεταλούδες - παράσιτα του κήπου, μούρο, διακοσμητικά φυτά

Οι φτερωτές πεταλούδες γοητεύουν με την ελαφρότητα τους, ανέμελα. Ωστόσο, αυτά τα πλάσματα αέρα δεν είναι τόσο ακίνδυνα όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά. Ο σκώρος είναι εκπρόσωπος της μεγάλης οικογένειας Geometridae, ενός κακόβουλου παρασίτου δένδρων, θάμνων, φυτών. Μερικά είδη, υπό ευνοϊκές συνθήκες, είναι ικανά για μαζική αναπαραγωγή, προκαλώντας σοβαρή βλάβη στη γεωργία και τη δασοκομία.

Χαρακτηριστικά των σκώρων

Ο σκώρος των σκώρων, ο οποίος είναι επίσης επιθεωρητής, διακρίνεται από ένα στενό αδύναμο σώμα και φαρδιά πτερύγια, το εύρος του οποίου κυμαίνεται από 1 έως 5 εκατοστά, το οποίο περιορίζεται κατά μέσο όρο σε 3 εκ. Το χρώμα είναι ως επί το πλείστον μη ακριβές και αντιστοιχεί στο οικοσύστημα του εντόμου, παρέχοντας αξιόπιστη κάλυψη. Η αιχμή της πτητικής δραστηριότητας πραγματοποιείται τη νύχτα.

Είναι ενδιαφέρον, στα περισσότερα είδη σκώρων, τα θηλυκά δεν πετούν, αφού τα φτερά τους είναι ανεπαρκώς αναπτυγμένα. Αυτό το γεγονός χρησιμοποιείται συχνά στην καταστροφή των παρασίτων.

Οι σκώροι δεν έχουν μάτια. Οδηγούνται από το τέλειο νευρικό σύστημα και ένα ειδικό όργανο Johnston, το οποίο αναλύει τις διακυμάνσεις των ηχητικών κυμάτων και την κατεύθυνση της ροής του αέρα. Μέσω αυτού του σώματος, οι πεταλούδες αξιολογούν το περιβάλλον και επικοινωνούν μεταξύ τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τη δομή του εντόμου, τίθεται ακουσίως το ερώτημα πώς αναπνέει το σκώρο. Από τις πλευρές της πεταλούδας είναι spiracles. Όταν εισπνέεται, ο αέρας εισέρχεται στους αναπνευστικούς σωλήνες και παραδίδεται σε όλα τα όργανα μέσω ενός πυκνού δικτύου διακλαδισμένων τραχεών.

Η στοματική συσκευή των ενηλίκων σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τρώει μόνο το λουλούδι νέκταρ των φυτών. Τα πιο σκληρά τρόφιμα: τα φύλλα, τα στελέχη, οι αδύναμοι proboscis τους δεν είναι σε θέση να καρφώσουν.

Τι μοιάζει με ένα μοτίβο κάμπια

Ενηλίκων σκώρος δεν βλάπτει τις φυτείες και ακόμη και τα οφέλη από την επικονίαση λουλουδιών. Η έμμεση βλάβη της πεταλούδας έγκειται στην τοποθέτηση αυγών, από τα οποία εμφανίζεται ο λαϊκός απογόνων. Η κάμπια του σκώρου μπορεί να διακριθεί από τις ακόλουθες ενδείξεις:

• το μήκος του λεπτού σώματος κυμαίνεται μεταξύ 5-7 cm.
• η τοποθέτηση των κοιλιακών ποδιών χαρακτηριστικών μόνο για αυτό το είδος: στο έβδομο και ένατο τμήμα της κοιλιάς.
• κατά τη διάρκεια της κίνησης, η κάμπια κάμπτεται με τρόπο βρόχο στο μέσο μέρος του σώματος και μετακινεί τα κοιλιακά πόδια στα θωρακικά και στη συνέχεια, ενισχύοντας, τεντώνει το σώμα προς τα εμπρός, γεγονός που δίνει την εντύπωση ότι μετρά το έδαφος.

Η χαρακτηριστική κίνηση της κάμπιας μοσχεύματος έχει πολλά κοινά με τη μέτρηση της απόστασης με τα δάχτυλα (span), η οποία αντανακλάται στο όνομα της οικογένειας.

Το χρώμα των κομματιών είναι διαφορετικό. Θα μεταμφιέζονται ως φύλλωμα, φλοιός δέντρων. Κατά τη στιγμή του κινδύνου, λαμβάνεται μια προστατευτική στάση: το σώμα εξάγεται υπό γωνία προς την επιφάνεια στην οποία βρίσκονται και συγκρατούνται τα κοιλιακά πόδια. Σε αυτή τη θέση, οι κάμπιες των σκώρων μπορούν εύκολα να θεωρηθούν ως ένας ξηρός κόμπος.

Η νέα γενιά τρώει, ανάλογα με το είδος σε διαφορετικές περιόδους του έτους: την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο. Φαίνονται μπουμπούκια, μπουμπούκια, στελέχη, φύλλα φυτών. Τα περισσότερα από αυτά είναι παμφάγα και μόνο μερικά από αυτά περιορίζουν τη διατροφή σε έναν πολιτισμό.

Κακόβουλα είδη σκώρων

Η οικογένεια των σκώρων έχει περισσότερα από 23.000 είδη. Περίπου 2500 ζουν στην ΚΑΚ μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολλά παράσιτα που τρώνε φυτικά και γενετικά μέρη των φυτών, μειώνοντας έτσι την ανάπτυξη, την ανάπτυξη και την ποιότητα των φρούτων.

Πεύκο σκώρος

Ζει παντού όπου υπάρχουν κωνοφόρα δέντρα. Ο πεύκος πεύκων έχει την ίδια δομή σώματος με όλους τους εκπροσώπους αυτής της οικογένειας, το χρώμα του διακρίνεται:

• τα αρσενικά έχουν χρώμα σκούρο καφέ, στα φτερά υπάρχουν μικρές εγκλείσεις λευκού ή κίτρινου χρώματος και ένα μεγάλο τρίγωνο στη βάση.
• Τα φτερά των θηλυκών είναι σκουριασμένα με κίτρινες κηλίδες.
• μια νεαρή πράσινη κάμπια με κίτρινη κεφαλή · το μέγεθός της δεν υπερβαίνει τα 3 mm. καθώς μεγαλώνει, αποκτά κίτρινο-πράσινο χρώμα με λευκές διαμήκεις λωρίδες και φτάνει τα 3 cm.
• το πράσινο κουτάρι έχει μήκος 12-14 mm, στο τέλος του σταδίου της κόπωσης γίνεται σκούρο καφέ.

Οι κάμπιες των πεύκων τροφοδοτούνται, ενώ απουσιάζουν δεν παραμελούν κέδρους, έλατα, ερυθρελάτες. Στα ξηρά καλοκαίρια αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται ενεργά και μπορούν να καταστρέψουν μεγάλες εκτάσεις κωνοφόρων δέντρων. Τα δέντρα μετά την εισβολή των παρασίτων χάνουν το στέμμα τους, εξασθενούν, στεγνώσουν και δεν έχουν αξία στη βιομηχανία.

Μία περονόσπορος πεύκων τρώνε 3,5 κιλά βελόνες.

Το ζευγάρωμα αρχίζει στις αρχές του καλοκαιριού. Το θηλυκό φέρει 28-30 αυγά σε σειρές, 4-7 τεμάχια σε κάθε.

Ο σκώρος έσβησε

Το σκώρο αποφλοιώνεται όχι πολύ επιλεκτικά σε φαγητό και με ευχαρίστηση βλάπτει όλα τα οπωροφόρα δέντρα. Rosehip, ιτιές, φουντουκιά, βατόμουρο, σημύδα δεν παρακάμπτουν την προσοχή τους. Ποια είναι η λαμπερή εμφάνιση:

• αρσενικό με άχυρο-κίτρινο φτερά με μαύρες κουκίδες, έκταση φτάνει 5 εκ., πετάει πρόθυμα στο φως? τα έτη αρχίζουν στα μέσα Σεπτεμβρίου.
• θηλυκά χωρίς φτερά, λευκό σώμα με μαύρες κηλίδες. ενώ οι αρσενικές μύγες, σέρνουν στα δέντρα πιο κοντά στην κορυφή και τοποθετούν κίτρινα αυγά κάτω από τα νεφρά.
• καφέ ή κίτρινο κάμπιες αναδύονται από τα αυγά τον Απρίλιο και τρώνε γύρω από τα νεφρά, προκαλώντας ζημιές σε δενδρόκηπους.

Η θηλυκή σκώρος που έχει ξεφλουδιστεί είναι ικανή να τοποθετηθεί από 200 έως 800 αυγά.

Πράσινο σκώρο

Ο μεγάλος πράσινος σκώρος είναι αρκετά μεγάλος σε μέγεθος. Το άνοιγμα των πτερυγίων είναι 45-50 mm. Οι φρέσκες πεταλούδες είναι πλούσιες σε πράσινο με εγκάρσιες λευκές ρίγες. Καθώς μεγαλώνεις, το χρώμα των πτερυγίων εξασθενεί.

Οικισμοί σε όλη την Ευρώπη σε θάμνους και δάση. Προτιμά το φουντουκιά και τη σημύδα, αλλά δεν παραμελεί άλλα φυλλοβόλα δέντρα. Μικρή καστανιά κάμπια μήκους 25-30 mm. Χειμώνας στο έδαφος, κάτω από το φλοιό. Την άνοιξη, γίνεται πράσινο με καφέ σημεία - υπενθυμίσεις του παλιού χρώματος.

Μοριακό σκώρο

Διανέμεται ευρέως στο δυτικό τμήμα της Ευρασίας. Ο σκώρος της ουράς έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα - μικρές ουρές στα πίσω φτερά. Η νεαρή πεταλούδα είναι κίτρινο-λεμόνι χρώμα, το οποίο γρήγορα αχνά και γίνεται κρεμώδες. Καφέ κάμπιες με χαρακτηριστικές προεξοχές υπό μορφή κώνων.

Είναι σπάνιο να βλέπεις ένα σκώρο πεταλούδας ουρά, λόγω του μικρού κύκλου ζωής του. Τα σύντομα χρόνια αρχίζουν στα τέλη Ιουνίου και λήγουν στις αρχές Ιουλίου.

Μόσχος φραγκοστάφυλλου

Ζει παντού, με εξαίρεση τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Ο σκώρος φραγκοστάφυλου διακρίνεται από τον αρχικό χρωματισμό των πτερυγίων, ο οποίος ποικίλλει από άσπρες σε πλούσιες κίτρινες αποχρώσεις. Το μοτίβο είναι μεταβλητό και πιο συχνά αντιπροσωπεύει μια κυματιστή γραμμή στα μπροστινά φτερά.

Τροφοδοτεί τα φύλλα των θάμνων. Πριν από την εξάντληση, η κάμπια αναδιπλώνει ένα φύλλο με ένα σωλήνα, στερεώνοντάς το με ένα αράχνη ιστού.

Οι πεταλούδες είναι ενεργές όχι μόνο τη νύχτα, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα χρόνια τους παρατηρούνται καθ 'όλη τη θερινή περίοδο.

Οξίνων

Η πεταλούδα δεν διαφέρει σε μεγάλες διαστάσεις και πολύχρωμους χρωματισμούς. Πτέρυγα 20-25 mm άσπρου χρώματος με κόκκινο περίγραμμα. Ο ομώνυμος σκώρος προτιμά τις υγρές περιοχές, τροφοδοτεί τα φυτά του φαγόπυρου, τη λάρνακα και τον ορεινό κήπο.

Δύο γενιές εμφανίζονται σε ένα χρόνο.Κάμπιες σκούρου μοβ χρώμα, στο πίσω μέρος υπάρχει μια ελαφριά σειρά. Το χρώμα της κουτάλας είναι γκρίζο-καφέ.

Τριφύλλι σκώρος

Το χρώμα και το σχήμα είναι πολύ μεταβλητά, λόγω της μεγάλης εμβέλειας. Το φόντο των πτερυγίων ποικίλει από λευκό σε κίτρινο. Υπάρχουν 2 αναγεννήσεις ανά έτος. Τριφύλλια τριφυλλιού βρίσκονται κυρίως σε λιβάδια.

Λουλούδι σκώρος

Ο σκώρος των λουλουδιών επηρεάζει τα φραγκοστάφυλα, τα μοσχάρια, τα αγκάθια, τα οπωροφόρα δέντρα. Το χρώμα των μπροστινών φτερών της πεταλούδας είναι γκρι, καφέ σε χρώμα με καφέ ρίγες και σκούρες κηλίδες. Χειμώνας στο κοίλο στάδιο, από το οποίο εμφανίζεται μια ελαφρά πράσινη κάμπια με κόκκινη ραχιαία λωρίδα. Φύλαξη φύλλων, τρύπες στα λουλούδια.

Οι σκώροι των λουλουδιών μπορούν να καταστρέψουν το 25% του φυλλώματος.

Πώς να χειριστείτε τους σκώρους

Τα μέτρα ελέγχου των σκώρων καθορίζονται από τον τύπο του επιβλαβούς οργανισμού και τον βαθμό μόλυνσης. Οι μηχανικές μέθοδοι είναι πολύ επίπονες, αλλά και οι πιο ασφαλείς:

• Τις πρωινές ώρες οι κάμπιες από το φύλλωμα αναταράσσονται στα στρωμνή και καταστρέφονται.
• προκειμένου να αποφευχθεί η τοποθέτηση αυγών από άντρες χωρίς πτήση στα τέλη του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου, κολλητικές ζώνες "κυνήγι" εφαρμόζονται στους κορμούς. μπορεί να είναι δακτύλιοι χαρτιού, κύκλοι ελαστικών αυτοκινήτων, λιπανμένοι με κόλλα που δεν στεγνώνουν, κολλητική ταινία για μύγες. στα τέλη Νοεμβρίου, οι ζώνες αφαιρούνται και καίγονται.
• τη συλλογή και την καταστροφή των πεσμένων φύλλων κάτω από τα φυτά, τα φύλλα που έχουν εμπλακεί σε αράχνες αράχνης, στα οποία βρίσκονται τα σκώρια.

Αγροτεχνικά μέτρα για την καταστροφή των σκωληκοειδών:

• το σκάψιμο του εδάφους σε σχεδόν στενούς κύκλους όχι μόνο την περίοδο του φθινοπώρου, αλλά και το καλοκαίρι.
• η χαλάρωση των επιφανειακών στρωμάτων της γης μέχρι τα τέλη Απριλίου και από τις δέκα πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου.
• τακτική απομάκρυνση των βρύων, νεκρά τμήματα του φλοιού από τους κορμούς ·
• ασβέστιο δένδρων με κονίαμα κήπων στις αρχές Μαρτίου και τον Οκτώβριο.

Η εντομοκτόνος επεξεργασία πραγματοποιείται στην περίπτωση μεγάλου αριθμού κάμπιων την άνοιξη. Ο ψεκασμός πραγματοποιείται πριν από την άνθηση των φυτών. Για την καταστροφή των παρασίτων, χρησιμοποιούνται διαλύματα Karbofos, Zologna, Neoksina, Decis, Fitoverm.

Τα σκώρος έχουν βιολογικούς εχθρούς: τα έντομα των μοτοσικλετιστών και οι μύγες ταχίνι. Για την προσέλκυση τους, ηλιόσποροι, τριφύλλια, διακοσμητικά κρεμμύδια και φασκέλια φυτεύονται σε οικόπεδα κήπων.

Θεματικό βίντεο